Ia ez dago Urnietako ospitale zaharraren berri ematen digun dokumentaziorik. Ospitale hori Idiazabal auzoan zegoen, herriaren kanpoaldean, eta txiro naturalak, ibiltariak eta pasadizokoak artatzen zituen bereziki. Ezin dugu ahaztu hortik igarotzen zela Errege Bidea.

Jakin badakigu 1555ean Catalina Barkaiztegik dukatu bat eman ziola ospitale horri; era berean, Martín de Amitesarobek bere testamentuan bi erreal utzi zituen zentro bererako eta Catalina Zaldibiak bere testamentuan dioenez,

“Santa Magdalenaren irudiari, hiri horretako ospitalean dagoenari, eta haren luminariari, benetako erreal bat ematen dio”.

1850. urtearen inguruan, Urnietako ospitale berria inauguratu zuten, elizaren aldaparen igoeran. Ospitale horretarako, José Vidaor jaunak, Habanan bizi eta bertan hil zen Urnietarrak, 6.000 erreal eman zituen urtero bere testamentuan ospitalerako.

Ongintza-eraikin horri eusteko, hileko kuota bat ezarri zen bizilagunen artean, Lasarte-Oriakoak barne.

1854an, Fermin Lasala jaunak, Lasarte-Oriako arma-enpresaren jabeak, mila errealeko (2,5 erreal) dohaintza egin zuen ospitale honetarako.

Datu bitxi gisa, ospitaleak 1873an egindako asteko gastua honako hau zen:

“4 ogi 11,2 erreal; 5 libra okela 7,22 erreal; 17 pinta-erdi esne 6,6 erreal; 2 libra txokolate 10 erreal; bulda 15 erreal; 1/4 arroa xaboi 9 erreal; lixiba egiteagatik 4,16erreal eta ugazabandre lanagatik 1 erreal eguneko 7 erreal”.

1958an, Udalak asilo-ospitale gisa erabiltzen zen eraikin hori saldu zuen, eta bertan bizi ziren biztanle gutxi horiek Hernaniko asilora igaro ziren.